آوتاف
برترین‌ها: یکم اردیبهشت ماه سالروز بزرگداشت شیخ اجل سعدی شیرازی است،سعدی شیرازی یکی از شاعران و نویسندگان برجسته قرن هفتم هجریاست که از آثار شاخص وی می توان به بوستان و گلستان اشاره کرد.
هر ساله با فرارسیدن یادروز سعدی شیرازی سیرگسترده ای از مردم و عاشقان این شاعر درجوار آرامگاهش گرد هم می‌آمدند که با توجه به شیوع ویروس کرونا در سال جاری در سراسرکشور تمامی مراکز فرهنگی و تاریخی و مذهبی تعطیل شدند.
سهند ایرانمهر؛ روزنامه‌نگار در یادداشتی درباره بزرگداشت سعدی نوشت: اول اردیبهشت روز بزرگداشت سعدی است. هانری ماسه (تحقیق درباره سعدی ص.۳۴۵) می‌گوید:« ما غربی‌ها وقتی اشعار شاعران بزرگ فارسی گوی را می‌خوانیم با وجود همه نبوغشان فکری ناآشنا و دیر فهم را در آنان می‌بینیم. در آثار سعدی این دیرفهمی از بین می رود و پیوستگی دایمی و معتدل میان عقل و تخیل، این فلسفه عقل سلیم و این اخلاق کاملا عملی و قابل فهم با سبکی سلیس مشاهده می شود».
بنابراین ارنست رنان، درست می گفت که :«سعدی در واقع یکی از خود ماست». حالا می خواهم به سیاق و شکل خلاصه ای که دکتر محمدعلی همایون کاتوزیان به خوبی بیان کرده‌اند یکی ازنمودهای «شکل خودم ما» است ها را با شرح چگونگی پدید آمدن «گلستان» در اینجا یادآوری کنم.
تصور ما از شاعران و نحوه پدید آمدن آثارشان گاه به شدت مبالغه آمیزاست و انها را در فضایی اثیری که امکان وقوعش برای ما ممکن نیست تصور می کنیم. در دیباچه گلستان، سعدی فضایی از روزهای قبل از پدید آمدن شاهکارش را توصیف می کند که برای یک انسان امروزی بسیار ملموس است. سال ۶۵۶ هجری و اواسط بهار (اردیبهشت جلالی) است. سعدی به پنجاه سالگی رسیده است. دنیای زمان خود را گشته است (در اقصای عالم بگشتم بسی). سعدی از سفر مصر آمده است. آن جا شاید برای معاش سودای تجارتی هم داشته است. مصر سرزمین نیشکر است اما تجارت سعدی سود مادی نداشته است:
به دل گفتم از مصر قند آورند
بر دوستان ارمغانی برند
مرا گر تهی بود از آن قند دست
سخن های شیرین‌تر از قند هست
ویدئوی زیر گوشه‌ای از حال و هوای سال‌های گذشته آرامگاه این شاعر بزرگ را به تصویر کشیده است.
درباره ی مدیر سایت
