بانوی قهرمانی که حامی سگ‌های خیابانی است

فرارو: مریم طلایی، هنرمند و قهرمان موتورسواری به عنوان یکی از حامیان سگ‌های خیابانی در تهران شناخته می‌شود که از آن‌ها در پناهگاهی که با امکانات شخصی خود ایجاد کرده نگهداری می‌کند.

خبرگزاری آناتولی ترکیه در گزارشی نوشت: مریم طلایی، موتورسوار و هنرمند سینمای ایران، از ۱۵۰ سگ ولگردی که از خیابان جمع آوری کرده، در پناهگاهی که با امکانات شخصی خود در زمینی که اجاره کرده، نگهداری می‌کند.

در جایی دور از تهران و در حومه شهریار، در میان انبار‌ها و کارخانه‌ها، زنی در یک گوشه پناهگاهی درست کرده تا محل امنی باشد برای سگ‌های خیابانی و بی‌سرپرست. سگ‌هایی که عموما از معلولیت و بیماری رنج می‌برند اینجا در محل امنی که مریم طلایی ساخته، درمان می‌شوند و با حمایت‌های او به زندگی خود ادامه می‌دهند تا هم از تکثیر بی‌رویه آن‌ها جلوگیری شود و آسیبی به محیط زیست نرسد و هم ادامه زندگی خود را در این مکان حمایت شوند.

مریم طلایی، ۴۱ سال سن دارد، او به عنوان یکی از حامیان حیوانات به ویژه سگ‌های خیابانی و بی‌سرپرست شناخته می‌شود.

در محل نگهداری سگ‌ها را که باز می‌کند، سگ‌هایی با نژاد‌های مختلف به استقبال می‌آیند. دور و بر مریم می‌چرخند و هر کدام برای اینکه خود را در بغل مریم جا کند با دیگری رقابت می‌کند. برای همه آن‌ها اسم گذاشته، سابقه بیماری و مشکلاتشان را می‌داند. حتی به خاطر دارد هر کدام را کجا پیدا کرده و به این مرکز آورده است. شبیه یک مادر مهربان این حیوانات را سرپرستی می‌کند تا در این محیط زندگی آرامی داشته باشند و از طرفی آسیبی به محیط زیست وارد نشود.

مریم درباره نحوه حمایتش از این سگ‌ها می‌گوید: حدود ۷ سال است که یک پناهگاه کوچک دارم که به صورت خانوادگی و شخصی اداره می‌شود. من کانادا زندگی می‌کردم و آنجا همیشه داوطلب کمک به پناهگاه‌ها بودم و در ایران هم به مراکز بزرگ کمک می‌کردم.

وی با اشاره به اینکه تا زمانی که توان دارد سعی می‌کند از این حیوانات حمایت کند، اضافه می‌کند: سگ‌ها همه در مرحله اول عقیم می‌شوند. خیلی از سگ‌ها بعد از درمان وابستگی برای کمک دارند، چون یا دست و پا از دست دادند یا محدودیت بینایی دارند. مجبورم آن‌ها را نگه دارم. اما سگ‌هایی که عقیم می‌شوند را پلاک می‌زنیم و در مکان‌های امن رها سازی می‌شوند.

طلایی در پاسخ به این سوال که چرا تا این حد سگ خیابانی و بدون صاحب در ایران وجود دارد توضیح می‌دهد:، چون بودجه‌ها صرف عقیم سازی نمی‌شود و صرفا سگ‌ها را می‌کشند. یا اینکه یک‌سری افراد حیوان می‌خرند و بعد مدتی که نمی‌توانند نگهداری کنند در خیابان رها می‌کنند. همین سگ باعث شروع یک زنجیره می‌شود.

وی در فضای ۸۵۰ متری که اجاره کرده است، فضایی برای زندگی سگ‌های خیابانی ایجاد کرده است. او سگ‌ها را از مکان‌های مختلفی آورده است به عنوان مثال در زمان زلزله کرمانشاه دو توله سگ را که آسیب دیده بودند امداد کرده و در مرکز خودش نگهداری می‌کند و یا دو سگ نابینا را از کنار خیابان پیدا کرده است.

او کار‌های درمانی ابتدایی همچون دارو دادن و یا تزریقات واکسن را خودش انجام می‌دهد و برای جراحی‌های مختلف سگ‌ها را نزد پزشک می‌برد.

این حامی حیوانات درباره هزینه‌های پناهگاه سگ‌ها که به صورت خصوصی از سوی خودش پرداخت می‌شود می‌گوید: هزینه‌های اینجا بیشتر مربوط به غذا می‌شود که اسکلت مرغ را می‌پزیم. با کشتارگاه‌ها قرارداد داریم. همچنین نان هم به آن‌ها می‌دهیم.من در گروه‌های مختلف شغلی فعال هستم تا بتوانم درآمدی داشته باشم و هزینه‌های سگ‌ها تامین شود. اما پیش آمده که دو بار ماشینم را فروخته‌ام تا هزینه‌ها را بتوانم پرداخت کنم.