آوتاف
عصر ایران: آرامگاه این دانشمند تاریخی در شهر غزنی افغانستان بدون هیچ بارگاه یا ساختمانی است گرچه دولت سابق افغانستان چنین برنامه ای داشت.
ابوریحان محمد بن احمد بیرونی (۳ ذیحجه ۳۶۲–بعد از سال ۴۴۲ ه.ق)، دانشمند و ریاضی‌دان، همه‌چیزدان، ستاره‌شناس، تقویم‌شناس، انسان‌شناس، هندشناس، تاریخ‌نگار، گاه‌نگار و طبیعی‌دان ایرانی در سده چهارم و پنجم هجری است. بیرونی را از بزرگ‌ترین دانشمندان مسلمان و یکی از بزرگ‌ترین دانشمندانِ ایرانی در همه اعصار می‌دانند.
همچنین، او را پدرِ انسان‌شناسی و هندشناسی می‌دانند. او به زبان‌های خوارزمی، فارسی، عربی، و سانسکریت مسلط بود و با زبان‌های یونانی باستان، عبری توراتی و سُریانی آشنایی داشت. بیرونی یک «نویسنده بی‌طرف» در نگارشِ باورهای مردمِ کشورهای گونه‌گون بود و به‌پاسِ پژوهش‌های قابلِ توجهش، با عنوانِ اُستاد شناخته شده است.
عکس: رضا غبیشاوی
