آوتاف
روزنامه شهروند با سیامک گلشیری؛ یکی از نویسندهگان معاصر ایران درباره سرقت آثار ادبی گفتگو کرده است.
بخشی از این گفتگو:
موضوعی که چند وقت حاشیه‌های پربحثی داشته، این است که ظاهرا چند فیلم سینمایی بدون اجازه نویسندگان رمان‌ها ساخته شد. یعنی محوریت داستان فیلم، کپی کتاب‌ها بوده، در حالی که نویسنده کتاب خودش از این موضوع بی‌خبر است. این موضوع برای شما هم اتفاق افتاده است؟
بله متاسفانه . سه چهار سال پیش بود که نخستین بار این اتفاق برایم افتاد. آن زمان شنیده بودم که فیلمی پرفروش‌ترین فیلم تاریخ سینمای ایران شده و بعد وقتی داشتم فیلم را می‌دیدم متوجه شدم که خیلی شبیه رمان «نفرین شدگان» من است! که خیلی ناراحت شدم.
چه فیلمی بود؟
ترجیح می‌دهم اسمش را نگویم ولی همین قدر به شما بگویم که چند سال بعد قسمت دومش هم ساخته شد.
واکنش شما به این اتفاق چه بود؟
چون می ترسیدم مبادا این موضوع توهم من باشد با خانمی که کارگردان تئاتر بود موضوع را مطرح کردم. می‌خواستم کسی که تخصصش هنر سینما و تئاتر است هم فیلم را ببینید و بعد با کتاب من مقایسه کند. به هر حال اگر فیلم را ببینید و کتاب را هم بخوانید کاملا متوجه می‌شوید که موضوع از روی کتاب من الهام گرفته شده است.
حتی شخصیت اصلی آن فیلم اسمش «رویا» بود و شخصیت اصلی رمان من هم اسمش «رویا» است! این خانوم کتاب من را خواند و گفت شک نکن کاملا از کتاب تو برداشت شده است.
شکایت نکردید؟
همان موقع دو وکیل معتبر که در حوزه سینمایی فعالیت می‌کردند به من معرفی کردند و آنها هم گفتند قطعا کسی که این فیلمنامه را نوشته کتاب تو را خوانده است. این وکلا گفتند آماده هستند این موضوع را پیگیری کنند راستش نمی‌دانم چرا ولی مخالفت کردم و پیگیر ماجرا نشدم.
