آوتاف
دولت بهار: رئیس جمهور سابق کشورمان با شبکه قطری العربی مصاحبه کرد که متن کامل آن در زیر آورده می‌شود.
محمود احمدی‌نژاد
می دانیم که جنگ یمن، طی ۵ سال، خسارت های سنگینی را بر جای گذاشته است. زنان و کودکان و مردم بی گناه کشته می شوند، تاسیسات و زیربناها از بین می رود، علاوه بر آن بین ملت ها و دولت های منطقه، اختلاف و کینه درست می شود و تشدید می شود. فاصله بین دولت ها و ملت ها هر روز دارد بیشتر می شود، آن توانایی، منابع و همت هایی که باید صرف برادری، سازندگی و دوستی بشود، صرف تخریب همدیگر می شود.
به نظر من منطقه ما ظرفیت هیچ جنگی را ندارد. هیچ دلیلی هم برای جنگ در منطقه ما وجود ندارد. هر جنگی در منطقه ما هست، این تحمیل بدخواهان و قدرت های فرامنطقه ای است. ما یک منطقه ای هستیم که هزاران سال و در دوره اخیر تا صدها سال باهم زندگی کرده ایم، هیچ اختلاف اساسی با هم نداریم. فرهنگ واحد، تاریخ واحد، آرمان های واحد و منافع واحد داریم، چرا باید با هم بجنگیم؟ بنظرم این یک سوال جدی است که هر روز باید از خودمان بپرسیم.
ما اگر مسلمان هم نبودیم، می دانیم که همه انسان هستیم، چرا باید با هم بجنگیم؟ از جنگ های منطقه ما چه کسی سود می برد؟ جز بدخواهان و دشمنان ملت های منطقه؟ جز کسانی که می خواهند بر چهارراه ارتباطات جهان مسلط باشند، می خواهند بر منابع انرژی مسلط باشند؟
من بعنوان یک انسان از شرایطی که در منطقه ما هست، هر جای جهان که جنگ هست ناراحت هستم. احساس وظیفه کردم، وارد بشوم و کمک کنم به برقرای صلح و توقف جنگ. اعلام کردم، البته خوشبختانه با استقبال بسیار گسترده ملت ها در منطقه و فرامنطقه و شخصیت های گوناگون سیاسی و فرهنگی، مواجه شد که این نشان می دهد همه از جنگ ناراحت هستند و همه دوست دارند کمک بکنند که این جنگ و همه جنگ ها، بطور عادلانه و برادرانه برطرف بشود و صلح پایدار در همه جای جهان از جمله در منطقه ما و در یمن مستقر بشود ان شاءالله.
من منتظر هستم تا هر دو طرف، بررسی های خود را انجام داده و پاسخ بدهند. من بعنوان یک انسان، وظیفه ام را انجام دادم، حالا باید دید آنها چه تصمیمی خواهند گرفت. انتظار دارم و امیدوارم که پاسخشان مثبت باشد. این به نفع همه است. ضرورتی ندارد که من وسط باشم، وظیفه من این بود که زشتی های این جنگ، خسارت های این جنگ و اهمیت صلح را یادآوری کنم، خودشان بنشینند و با هم صلح کنند. ضرورتی ندارد که بنده و امثال بنده باشیم.
من با همه دنیا دوست هستم. همه انسان ها و ملت ها را دوست دارم و برای همه انسان ها، صلح و امنیت و رفاه را آرزو می کنم.
رابطه ما با عربستان خیلی خوب بود. در موضوعات مختلف مشورت و هماهنگی می کردیم، در مورد مسائل منطقه بویژه در مورد مسئله نفت مشورت و هماهنگی می کردیم و نتایج آن هم به نفع ملت های منطقه بود. هر بار هم که من سفر کردم، به دعوت برادرانم در کشورهای عربی، سفر کردم. در شورای همکاری های خلیج فارس شرکت کردم و با همه، بارها رفت و آمد و گفتگو کردیم. رابطه خیلی خوبی با عمان، امارات، بحرین، کویت، قطر، عربستان، مصر (با مصر البته رابطه رسمی نداشتیم ولی رابطه غیررسمی ما خوب بود) با الجزایر، سودان، اردن، سوریه، عراق و با همه رابطه خوبی داشتیم.
من الان در موضعی نیستم که در این باره اظهارنظر کنم ولی خب اگر روابط کشورهای منطقه با هم خوب بود که الان جنگی نبود. اجازه بدهید از یک طرف دیگر بحث را مطرح کنم. اگر کشورهای منطقه دست به دست هم بدهند و امکاناتشان را کنار هم قرار بدهند، چقدر عمران و آبادانی و پیشرفت اتفاق می افتد؟ آیا فقیری باقی خواهد ماند؟ چقدر می توانند در عرصه بین الملل موثر باشند؟ اگر می بینید اینها نیست، اگر می بینید که دیگران دارند در منطقه ما دخالت می کنند، معنایش این است که کشورهای منطقه از هم دور هستند و بنظرم این چیز خوبی نیست.
من معتقد هستم که کشورهای منطقه همه صلح را دوست دارند و الان از این وضعیت ناراحت هستند. همه باید کمک کنیم که همکاری، هماهنگی، وحدت و صلح اتفاق بیفتد. البته کاری که من کردم ابتکار شخصی است اما مطمئن هستم که تمام کسانیکه دلشان به حال ملت ها و برای منطقه ما می سوزد حتما از صلح استقبال می کنند.
ما باید بحث ها را اصولی به پیش ببریم. آیا ما باید درباره نیت افراد گفتگو کنیم؟ آیا جز خدا کسی از نیت ها خبر دارد؟ آیا کسی از جنگ استقبال می کند؟ من می گویم صلح، آیا حرف من حرف بدی است؟ ضرورتی ندارد که بنده در روند صلح باشم.
مطمئن باشید. هر یک نفر که کمتر کشته شود، ما در پیشگاه خداوند متعال روسفید خواهیم بود. مردم دارند کشته می شوند، زنان و کودکان کشته می شوند، ثروت ملت های منطقه دارد از بین می رود، دشمنان ملت ها و سلطه گران جهانی از این عرصه خوشحال هستند. ما باید اینها را اصلاح کنیم. آیا کسی می داند تا سال دیگر زنده است یا خیر؟ ما امروز که زنده هستیم وظیفه مان را انجام می دهیم.
(در پاسخ به آقای حسن روحانی هم مدتی قبل طرحی را ارائه کردند. چه تضمینی وجود دارد طرح شما مورد قبول واقع شود؟): منظور شما ضمانت قانونی هست؟ اگر منظورتان ضمانت قانونی است، خیر!
طرح من بعد از آنکه دو طرف اعلام آمادگی کردند و با آنها از نزدیک گفتگو کردند، طرح را اعلام خواهم کرد. اما توجه داشته باشید که نکته اصلی تاکید طرح بنده، انسانیت دو طرف است، عدالتخواهی دو طرف است، دلسوزی آنها برای منطقه و مردمشان است. من بر روی شرف انسانی حساب می کنم. من نباید آنجا قانون یا قرارداد صلح را بنویسم، من نباید صلح کنم، آنها باید صلح کنند.
مطمئن هستم که دو طرف و رسانه هایی مثل شما بسیار تا بسیار می توانید کمک کنید و موثر باشید. البته توجه داشته باشید که من در هر مرحله، گزارش کار را به افکار عمومی خواهم داد.
دعا کنید که خیلی زود انجام شود. من فکر می کنم که فرهنگ منطقه ی ما این ظرفیت را دارد که خیلی سریع انجام شود.
(در پاسخ به اگر برخی از جزئیات طرح را به ما بگویید خیلی ممنون می شویم): اجازه بدهید که در مسیر خودش جلو برود. ان شاءالله مطلع خواهید شد. مطمئن باشید که تکیه گاه هر طرحی که بنده اعلام بکنم خواست مردم خواهد بود.
عجله نکنید. اجازه بدهید، فرصت بدهید، مطالعه و بررسی کنند و آزادانه تصمیم بگیرند. توجه داشته باشید اینکه بنده اعلام کردم، مانع از حضور سایر دولت ها و شخصیت ها، دلسوزان منطقه و فرامنطقه برای کمک به روند صلح نیست. صلح برای همه است. من از همه دعوت می کنم، از همه صاحبنظران، اندیشمندان، هنرمندان و همه کسانی که علاقه مند به سرنوشت انسانی و صلح هستند که کمک کنند. صلح در جهان باید به یک مطالبه عمومی ملت ها تبدیل شود بخصوص ملت های منطقه ما و ان شاءالله خواهد شد. به لطف خدا به جایی خواهیم رسید که جنگ طلبان که منافع خود را در جنگ و کشتار می بینند جایی در افکار عمومی ملت ها نداشته باشند.
شما بروید روی اصل موضوع کار کنید. این ها تاثیری در اصل مطلب ندارد. باید دو طرف جنگ تصمیم بگیرند جنگ را پایان بدهند و یک صلح پایدار برادرانه را برقرار کنند. اجازه بدهید یک سوال بپرسم از شما. این هزینه ای که تا امروز برای جنگ انجام شده اگر برای آبادانی یمن هزینه می شد چه می شد؟ دشمنی باقی می ماند یا همه خوشحال بودند؟ ما نمی خواهیم هیچ طرفی سرکوب یا سرزنش بشود یا به عنوان شکست خورده معرفی شود. پیروز کسی است که برای صلح قدم بدارد. ما می خواهیم همه پیروز باشند. این رسالت پیامبر عزیز ماست، آموزش پیامبر ماست و ما همه مدعی هستیم که پیرو آن عزیز هستیم. الان عید قربان نزدیک است. تبریک می گویم به همه بشریت، مخصوصا ملت های منطقه.
(آیا رابطه با ایران و منطقه عوض خواهد شد و امیدی برای خروج از این تونل سیاه وجود دارد؟): حتما. با همه دنیا مگر یک نقطه که آن بحثش جداست، مگر با سلطه گران. با همه ملت ها باید رابطه خوب باشد. ما انسانیم و انسان عقل و عاطفه دارد. آن چیزی که از انسان باقی می ماند محبت است. خدا ما را آفریده که با همه دوست باشیم. مشکل آنجایی است که یک عده می خواهند بر دیگران مسلط باشند. اینجا جنگ و مشکل درست می شود. اگر همه همدیگر را دوست داشته باشیم، از شما سوال می کنم از انسان غیر از محبت چیزی باقی می ماند؟ خیر! انسانیت یعنی محبت، دین یعنی محبت، پیامبر ما رحمه للعالمین بود، خب ما چگونه باید باشیم؟ باید برویم به سمتی که همه با هم دوست باشیم و خیر همدیگر را بخواهیم، چرا باید برای همدیگر بدی بخواهیم؟
