آوتاف
برترین‌ها: آریا فاطمی‌مقدم در توئیتر نوشت: اینکه گروهی از ادبیات پیروانی در تلویزیون به وجد آمده و اینستاگرام و توئیتر را مملو از حق خواهی و فاع جانانه او از پرسپولیس کرده اند عجیب نیست و گروه های متعصب هواداری چنین رویه ای را دوست دارند؛ اما اینکه فکر می کنید پرسپولیسی بودن یعنی حتما علاقه به ایشان را با هم مرور کنیم.
اینکه حالا شجاع را خائن و بی معرفت می خوانید نشان می دهد یادتان نیست پیروانی هم شهریور ۷۵ و بعد از بازگشت تاریخی برابر آلیما، به پیشنهاد السد پاسخ مثبت داد و تیم را چند ماه قبل از نیمه نهایی تاریخ برابر پوهانگ تنها گذاشت؛ دوپهلو برخورد نکنید، اگر شجاع خائن است افشین هم بود.
نگرانم ضعف حافظه عمومی باعث شود ۱۵ سال دیگر شعار “شجاع باتعصب” را هم از روی سکوها بشنویم. شاید مشکل از ماست که آشتیانی، زادمهر و خوردبین را در پست سرپرستی دیده ایم و طعم افشین به ذائقه مان نمی سازد.
برای پرسپولیسی های بی تعصب! مثل من در آن دهه سوال بود در حضور مدافعان باکیفیتی مثل یحیی، سهراب و حتی زرینچه، چطور همیشه پیروانی فیکس تیم ملی است؛ یک تکل درخشان، یک نجات دروازه و یا یک برتری در کورس از او مثال بزنید تا آدم سکوت بکند.
متخصص زیرآب زدن! نقش مهمی در شکرآب شدن رابطه هاشمی نسب و علی پروین و در ادامه عابدزاده و پروین داشت، عشق به بازوبند باعث جدایی دو تا محبوب ترین ستاره های تاریخ پرسپولیس شد. عاقبت؟ کارما و بیرون شدن توسط همان علی پروین و خداحافظی در لباس پیکان.
فضائل اخلاقی؟ در دربی ۲۳ خرداد ۸۱، دوربین زوم روی صورت افشین بود که رکیک ترین الفاظ را بعد از زمین خوردن به زبان آورد. این مدل بازیکنی را دوست دارید؟ نوش جانتان اما همه مثل شما نیستند.
در دربی ۲۲ آبان ۷۷ بی دلیل با آرنج ضربه محکمی به صورت فرهاد مجیدی در محوطه جریمه زد و کلی هم به وجئ آمدند که به زعم خودشان آن بچه سوسول را زدی، فیلمش را بارها دیده ام اما پیدا نکردم، این سبک بازیکنی را می پرستید، یا حافظه تان ضعیف شده یا خط فکری شما با بقیه فرق می کند.
اشتباه خودش در دربی پنج اسفند ۷۹، کندی عجیب، جلو رفتن بی دلیل و عدم پوشش مناسب را با این ادبیات پوشش می دهد، گروهی هم لابد کف و سوت و هورا که دمت گرم که در و دیوار را له کرده ای، همین برای پوشش یکی از عجیب ترین و یکطرفه تریم شکست های تاریخ دربی بس!
درباره ی مدیر سایت
