آوتاف
بده‌بستان‌های مراسم برترین ها یفوتبال ایران شدت و زیادی داشت و با اجرای پدیده ای به نام عبدالله روا مساله بغرنج تر هم شد. روزنامه اعتماد در وصف این مجری تلویزیونی می نویسد: عبدالله روا از شفر خواست بیاید برای دریافت جایزه جباروف. چند دقیقه قبلش روا از شفر خواسته بود بیاید برای دریافت جایزه ابراهیمی. در بار اول تعریف‌های روا از سرمربی آلمانی می‌شد مصداق «احترام گذاشتن» قلمداد شود. اما عجیب اینجا بود که باز هم روا شروع کرد به تعریف و تمجید از شفر. در حالی که مربی آلمانی اصلا نمی‌فهمید او چه می‌گوید.
اوج این ماجرا جایی بود که برانکو جایزه بهترین مربی سال را برد و باز مجریان از شفر خواستند که بیاید روی سن و با برانکو و جایزه‌اش عکس یادگاری بگیرد. مجری در صحبت‌هایی عجیب گفت قطعا وجود رقیب سرسختی همچون شفر در موفقیت برانکو سهیم بوده و کارشناسان کار بسیار سختی داشتند برای انتخاب برانکو! نمی‌دانم اگر بحث رقیب مطرح بوده که باید از امیر قلعه‌نوعی هم اسم برده می‌شد.
چون در هر صورت او تیمش دوم شده بود. اما انگار باید از سرمربی استقلال تعریف می‌شد و او را به زور می‌آوردند بالای سن تا با جایزه رقیبش عکس یادگاری بگیرد! اصلا معلوم نیست این کارها برای چه بوده.
این واقعا اگر جوک نیست، پس چیست؟ نتیجه سیاست راضی نگه‌داشتن همه می‌شود نارضایتی خیلی‌ها. انگار یک عده هستند که فکر می‌کنند فوتبال یک امر دورهمی است. کمیته انضباطی دو روز اعلام نتیجه بازی سوپرجام را به تعویق می‌اندازد تا مراسم بهترین‌ها برگزار شود و اعلام می‌کند ما نخواستیم جو متشنج شود!
این فوتبال است آقایان! جدی است. همیشه بعضی تیم‌ها برنده‌اند و بعضی بازنده و سال بعد همه‌چیز ممکن است عکس شود. قطعا ما با این خاله‌بازی‌های شما به هیچ جا نمی‌رسیم.
