آوتاف
خبرآنلاین: صبح روز دوشنبه حجت الاسلام والمسلمین حسن روحانی، رئیس‌جمهور کشورمان با بدرقه ولایتی و جهانگیری عازم نیویورک شد تا در هفتاد و چهارمین مجمع عمومی سازمان‌ملل شرکت کند. حسن روحانی قرار است پیام «ابتکار صلح هرمز و ائتلاف امید» را در چهارشنبه سوم مهرماه از تریبون سازمان‌ملل مخابره کند؛ آن‌هم در زمانی که معاندان غربی و غوغاسالاران منطقه‌ای می‌کوشند تا با سناریوسازی تنگه هرمز را تا لبه جنگ پیش ببرند. پیش از سفر رئیس جمهوری، محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در نیویورک حضور یافت تا دیپلماسی فعال ایران را به رسم سال‌های گذشته اجرایی کند.
از روز جمعه که پای ظریف به نیویورک رسید تا این لحظه او توسط رسانه‌های جریان اصلی آمریکا و اندیشکده‌های مطرح به گفت‌وگوهای مختلفی دعوت شده است. او روز دوشنبه پس از گفت‌وگو با رادیو سراسری آمریکا و صرف صبحانه کاری با خبرنگاران سازمان‌ملل، دیدارهایی را برای تبیین و پیشبرد طرح صلح ایران آغاز کرد. در همین راستا دور نخست نشست‌های دیپلماتیک خود را به دیدار با وزرای خارجه ژاپن، اتریش، گرجستان و پاکستان اختصاص داد و در ادامه برنامه کاری خود پیش از ورود رئیس‌جمهوری به نیویورک، با رئیس مجمع عمومی سازمان ملل متحد و وزیر خارجه هند دیدار و گفت‌وگو کرد.
رهبران در صف دیدار با روحانی
با این حال به‌نظر می رسد که جبهه جنگ‌طلبان بیکار ننشسته‌اند و از بیم دیپلماسی ایرانی، می‌کوشند تا با فضاسازی‌ها به شیوه‌های مختلف، چوب لای چرخ‌دنده‌های دیپلماسی تیم ایرانی بگذارند، نمونه آن نیز گزارش جهت‌داری است که روزنامه نیویورک‌تایمز در آستانه سفر رئیس‌جمهوری به رشته تحریر درآورده است؛ این رپرتاژ که بنای خود را بر خدشه‌دار کردن تصویر معتبر هیئت دیپلماتیک ایرانی قرار داده مدعی است که ایران تلاش می‌کند تا بار مسئولیت حمله به تاسیسات آرامکو عربستان را از دوشش بردارد و امسال بر خلاف سال گذشته در حالت تدافعی و انفعال قرار دارد.
برخلاف ادعای بی اساس این مطلب، بر اساس اعلام دفتر اطلاع‌رسانی رئیس‌جمهوری در روزهای گذشته اعلام کرد حسن روحانی قرار است تنها ظرف سه روز اقامت در نیویورک، با رهبران کشورهای مطرح جهان دیدار و گفت‌وگو کند. درحالی که در سال ۹۷، روحانی تنها سه دیدار عالی را با رهبران انجام داد امسال با هفت یا هشت نفر از همتایان خود دیدار خواهد کرد که اغلب این دیدارها نیز بنابر درخواست آن‌ها برنامه‌ریزی شده است.
آنچنان که پرویز اسماعیلی، معاون ارتباطات و اطلاع‌رسانی دفتر رئیس‌جمهور می‌گوید:« رئیس‌جمهور دو مصاحبه تلویزیونی با دو شبکه مهم آمریکا دارد، همچنین با دبیرکل سازمان ملل متحد دیدار کرده و با سران کشورهای فرانسه، انگلیس، ژاپن، سوئیس، اسپانیا، عراق، سوئد و پاکستان و چند کشور دیگر دیدار می‌کند که این دیدارها عمدتاً با درخواست سران آن کشورها تنظیم شده است. همچنین نشست مطبوعاتی در پایان سفر رئیس‌جمهور در ظهر پنجشنبه انجام شده و سپس وی نیویورک را به‌سمت تهران ترک می‌کند.»
دیدار و گفت‌وگو با «آبه شینزو» نخست وزیر ژاپن، «پدرو سانچز» نخست وزیر اسپانیا، «اوا مورالس» رئیس جمهور بولیوی، «یوهاس اشنایدر آمان» رئیس جمهور سوییس، «استفان لوون» نخست وزیر سوئد و «بوریس جانسون» نخست وزیر انگلیس از جمله برنامه‌های پیش‌بینی شده در نخستین روز حضور روحانی در نیویورک خواهد بود.
دیدار با مدیران و چهره های ارشدرسانه‌های آمریکایی و بین المللی و مصاحبه اختصاصی با فاکس‌نیوز از دیگر برنامه های دومین روز حضور رئیس‌جمهوری در مقر سازمان ملل متحد است.
وقتی اقامتگاه ظریف به استودیو بدل شد!
نیویورک‌تایمز درحالی صحبت از انزوای هیئت ایرانی به میان می‌آورد که ظریف به عنوان سکان‌دار دستگاه دیپلماسی، نه تنها منفعل‌تر نشده بلکه شمار دعوت رسانه‌ها از او برای گفت‌وگوی خبری و دیدارهای متوالی با دیپلمات‌های ارشد از چهار گوشه جهان در تاریخ دیپلماسی ایران کم‌سابقه است.
کار به آنجا رسید که حتی محدودیت‌های تردد غیرقانونی که توسط کاخ‌سفید بر هیئت ایرانی اعمال کرده است نیز مانع حضور چهره ظریف در قاب دوربین رسانه‌های آمریکایی نشد. مارگارت برنان، مجری برنامه «رو در رو با ملت» به محل اقامت ظریف در نیویورک رفت.
در همین رابطه، سید عباس عراقچی معاون سیاسی وزیر امور خارجه در توئیتر خود نوشت:« به ظریف اجازه نداد که به استودیو سی بی‌اس برود، از این رو استودیو به دفتر نمایندگی ایران در نیویورک آمد.»
این حجم بالا از دیدارها آن هم ظرف چند روز نشان از آن دارد که روحانی و ظریف در بند محدودیت‌های ریز و درشتی که کاخ‌سفید برای هیئت ایرانی درنظر گرفته محدود نشده‌اند بلکه تلاش خود را نیز برای پیشبرد اهداف دیپلماتیک و تببین ابتکار صلح هرمز دوچندان کرده‌اند.
عقیم‌سازی طرح آمریکا با کلیدواژه‌های «صلح» و «امید»
ظرف دو سال و نیمی که از آمدن ترامپ گذشته است، تمامی تلاش‌های او و دولت متبوعش در چارچوب کمپین فشار حداکثری، نه‌تنها موجب انزوای سیاسی ایران نشده بلکه با تعمیق شکاف‌ها و اختلافات سیاسی میان واشنگتن و متحدان اروپایی و بسیاری دیگر از کشورهای شریک، آمریکا را به دلیل اتخاذ سیاست نادرست در برابر ایران، مقابل انتقادات بین‌المللی تنها گذاشته است.
آنچه که سه کشور اروپایی تحت عنوان بیانیه منتشر کرده و در آن مسئولیت حمله به آرامکو را به‌رغم تکذیب ایران و پذیرش مسئولیت آن توسط حوثی‌های یمن، به ایران نسبت می‌دهند را نیز نباید به اشتباه عامل انزوای ایران و اتحاد فراآتلانتیکی تعبیر کرد.
به‌نظر می‌رسد که اروپایی‌ها که ظرف ماه‌های گذشته به هر دری زده‌اند تا ایران را در برجام نگه دارند و در ادامه پای میز مذاکره با آمریکا ببرند این بیانیه را نه در راستای اهداف کمپین فشار حداکثری آمریکا بلکه در جهت اهرمی ایجاد کرده‌اند تا بتوانند از آن در مذاکرات با ایران استفاده کنند، کمااینکه رئیس‌جمهوری با رهبران فرانسه و انگلیس نیز دیدار کرد. با این حال ایران نشان داده که در برابر این دست از فضاسازی‌ها و فشارهای بسیار دشوارتر نیز سرخم نمی‌کند.
اما پیامی که رئیس‌جمهوری کشورمان با خود به نیویورک آورده است اینجا اهمیت می‌یابد، که سیگنال‌های محافل آمریکایی از جمله گزارش نیویورک‌تایمز و اظهارات مقامات آمریکایی مبنی بر تلاش برای کشاندن ایران به سازمان‌ملل، نشان از آن دارد که دولت روحانی دست حریف را برای جنگ‌طلب نشان دادن ایران خوانده و آن را خنثی کرده است.
پیامی که تداوم راه دیپلماتیک سال‌های گذشته دولت روحانی است. طرحی موثر که فرماندهی آن را حسن روحانی عهده‌دار است و ظریف نیز دیپلماسی ایران را در گفت‌وگوهای مختلف رسانه‌ای و تلوزیونی به پیش می برد. اما کارآمدی این نوع از دیپلماسی آنجا هویدا می‌شود که داد از نهاد مایک پمپئو ، وزیر خارجه آمریکا بلند می‌شود و او نمی تواند خشمش را از گفت‌وگوهای ظریف با رسانه‌های آمریکایی پنهان کند.
پوریا فیروزنژاد
