آوتاف
روزنامه همدلی در یادداشتی به جمله اخیر رئیسی مبنی بر امیدوار بودن به آینده پرداخته و ضمن بررسی ابعاد آن به رئیس دولت سیزدهم کنایه زده است.
احسان دری نوشت: رئیس‌جمهور اخیراً چندین مرتبه گفته نسبت به آینده امیدوار است. اینکه آقای رئیس‌جمهور دقیقاً راجع به چه چیزهایی امیدوار هستند اطلاع چندانی در دست نیست، اما احتمالاً یک مورد مهم آن بهبود کیفیت زندگی مردم است. اگر منظورشان ثبات در قیمت‌ها باشد که اصلاً در این ماه‌ها و روزهای اخیر چنین چیزی دیده نمی‌شود.
ما ضعفا خیلی وقت است گذرمان به قصابی‌ها نخورده و مدت‌هاست گوشت قرمز خریداری نکرده‌ایم، اما در خبرها شنیدیم که گوشت ۱۴۰هزارتومانی را ۱۹۰هزارتومان می‌فروشند. به همین راحتی محصولی ۳۵ تا ۴۰درصد رشد قیمت پیدا می‌کند، آن‌هم در روزهایی که دلار آرام‌آرام روند کاهشی دارد. این سناریو چه منطق اقتصادی دارد؛ نمی‌دانیم.
این افزایش قیمت حتی برای رئیس هیات مدیره انجمن صنفی گاوداران ایران هم قابل‌هضم نیست و از این اتفاق ابراز تعجب می‌کند و می‌گوید: «واقعاً مشخص نیست که به چه علت قیمت گوشت ناگهان از ۱۴۰هزار تومان به حدود ۱۹۰هزار تومان رسیده است و چه توجیهی برای این مسئله وجود دارد؟ درحالی‌که دامداران در حال زیان هستند.» ایشان در ادامه اظهارات خود اعتراف تلخی می‌کند و می‌گوید زور دولت به دلالان نمی‌رسد.
سال‌هاست دلالان متهم ردیف اول آشفتگی بازار معرفی می‌شوند؛ اما مگر این دلالان چه کسانی هستند؟ به چه افراد، شبکه و قدرتی متصل هستند که خون ملت را می‌مکند و زور دولت به آنان نمی‌رسد؟ تا دیروز می‌گفتند دولت لیبرال است و شبکه نفوذی موجود در آن، برای بدبین کردن مردم به انقلاب دست به خرابکاری و گرانی می‌زند، چرا الان دولت انقلابی دست این دلالان و شبکه‌های مافیایی ضدانقلابی را با یک اقدام قاطع و انقلابی کوتاه نمی‌کند؟
آقای رئیس‌جمهور تا وقتی‌که دلالان و شبکه‌های مافیایی بازار را در دست داشته باشند و آنان تعیین‌کننده باشد هیچ امیدی به آینده نیست زیرا سفره مردم به گروگان گرفته‌شده است. تا وقتی این تورم لعنتی کنترل نشود هیچ امیدی به بهبود قدرت خرید جامعه نیست. قدرت خریدی که در صورت کم‌وزیاد می‌تواند فقر را کاهش یا گسترش دهد. فقری که همراه خود آسیب‌های فراوانی به همراه می‌آورد.
البته در اینکه دولت زورش به دلالان – چه خرده‌پا و چه درشت از نوع سلطانش – برسد یا نرسد تردیدهایی وجود دارد، حقیقت آنکه دولت‌ها خود متهم به دلالی هستند. از دستگاه قضایی نیز انتظارات زیادی می‌رود، منطق جامعه نمی‌پذیرد یک فعال سیاسی به خاطر اظهارنظری در راهروهای دادگاه یا زندان دیده شود اما کسانی که امنیت اقتصادی جامعه و حکومت اسلامی را مختل می‌کنند هر کاری دلشان بخواهد انجام دهند و بعد گفته شود زور کسی به آنان نمی‌رسد. خیلی از مردم مدت‌هاست با گوشت قرمز خداحافظی کرده‌اند، با ماهی خداحافظی کرده‌اند، با برنج با کیفیت و با لبنیات و … خداحافظی کرده‌اند. پایان این داستان تلخ خداحافظی تا کجاست؟
