آوتاف
روزنامه همدلی نوشت: حال روح و روان جامعه خوب نیست، کسی هم به آن توجهی ندارد، اگر هم مورد توجه قرار بگیرد، در حد چند سخنرانی و چند نشست دست چندم است و باز این عامل پویایی جامعه به دست فراموشی سپرده می‌شود.
کسی حاضر نیست برای مقابله با افسردگی سرمایه‌گذاری و هزینه بکند، شاید گمان می‌کنند حاصلی در شاد زیستن مردم نیست، همین بی‌توجهی‌ها است که امروز در شهر آن طور که باید خبری از شادی نیست و شهری‌ها علاوه بر آلودگی باید با افسردگی هم دست و پنجه نرم کنند.
ناگفته نماند در کنار مسائل اقتصادی، موارد دیگری هم در خصوص ظهور و بروز افسردگی و بیماری‌های روحی روانی اهمیت دارد. مواردی مانند نبود شادی مناسب در کشور موضوع مهمی است که معمولا از نگاه بسیاری از دولتمردان ما پنهان مانده است؛ گرچه گاهی در برخی از نشست‌ها مدیران یا حتی وزرا از شادی سخن می‌گویند، اما عملا شادی حلقه گم‌شده زیست امروز جامعه است. طبیعی است که وقتی زمینه شادی در کشور وجود نداشته باشد یا شادی محدود شود، جامعه به سمت افسردگی و غمگینی و عدم رضایت از زندگی میل پیدا می‌کند، بنابراین جامعه افسرده مستعد پذیریش هرگونه آسیب اجتماعی می‌شود.
به دور از اغراق و سیاه‌نمایی باید این واقعیت تلخ را بپذیریم که در حال حاضر زمینه‌های شادی در کشور وجود ندارد و اگر اندک زمینه شادی هم وجود داشته باشد به صورتی است که گاه شبه‌شادی است و شادی عمومی یا اجتماعی در جامعه خیلی کمرنگ است. این در حالی است که جامعه‌شناسان معتقدند ساختار رسمی جامعه باید «شادی» را به عنوان یک حق برای مردم به رسمیت بشناسد، آن را درک کند و در جهت شاد بودن مردم بکوشد. بر همگان روشن است وقتی شادی کنترل می‌شود، غم سر بر می‌آورد و از غم، ناراحتی و خشونت و افسردگی تولید می‌شود.
گفتنی است با توجه به شرایط جامعه امروز نیاز به شادی‌گویی در کم اهمیت‌ترین اولویت‌های دولتمردان قرار گرفته است و در این بین با گسترش هرچه بیشتر این شرایط در لابه‌لای روابط اجتماعی ما هرچه بیشتر با شیوع عصبانیت و برخوردها در میان مردم و زندگی‌های انفرادی و اتمیزه شده مواجه هستیم. توجه به نیازهای اقتصادی جامعه که با گسترده شدن چتر تحریم های تحمیلی کمرنگ شده است، همچنان بر ظهور این شکل از بیماری‌ها به شدت تاثیرگذار است.
قرار گرفتن در زمره کشورهای شاد دنیا، یا فاصله گرفتن از قعر جدول کشورهای غمگین و افسرده مستلزم زیرساخت‌های لازم و مناسب است، برای این مهم کارهای زیادی لازم است انجام بدهیم. بخشی از آن مانند بالا بردن شاخص‌های رفاهی، حل مشکلات اقتصادی، از بین بردن نابرابرهای اجتماعی و …از وظایف دولتمردان است، اما بخشی دیگر نباید منتظر اقدامات دولت بود، بلکه باید سعی کنیم علیرغم تمام مشکلات و محدودیت‌ها شادی را تمرین کنیم و امیدوار باشیم روزی فرا برسد که افسردگی از این جغرافیا کوچ کند و مردمان سرزمین ما آن طور که باید خنده بر لب داشته باشند.
