آوتاف
روزنامه اعتماد: عبدالله نوری از آن معدود سیاستمدارانی است که به گفته خودش شهوت حرف زدن ندارد. کم می‌گوید و گزیده. سال‌هاست منصب اجرایی ندارد اما سیاست را به خانه‌اش برده و در جلسات منظمی با فعالان سیاسی گفت‌وگو می‌کند. هر چند وقت یکبار هم گروه‌‌های مختلف سیاسی او را به عنوان پدر معنوی خود به صدر اخبار می‌آورند و سودای بازگرداندنش به سیاست را در ذهن خود می‌پرورند. روزی ادوار تحکیم او را تنها کاندیدای مورد حمایت خود برای ریاست‌جمهوری می‌داند و روزی دیگر نامش مجوزی برای عبور از عارف می‌شود.
غلامحسین کرباسچی به «باشگاه خبرنگاران جوان» گفته است «عبدالله نوری شخصیتی قابل احترام، توانا در حل مسائل سیاسی، صالح و با سوابق مثبت است که می‌تواند گزینه مناسبی برای جایگزینی عارف باشد اما در این باره باید اعضای پارلمان نظر بدهند. » او در خلال این مصاحبه تلویحا احتمال حضور نوری در پارلمان اصلاحات را تایید کرده و البته گفته است که سوابق نوری با محمدضا عارف متفاوت است وکارکردهای سیاسی آنها در جریان اصلاحات قابل قیاس نیست به همین دلیل نمی‌توان پیش‌بینی کرد که کدام یک از آنها صندلی ریاست پارلمان اصلاحات را از آن خود می‌کند. نوری سال ٨١ با پایان حکمش در مجمع تشخیص مصلحت نظام نه مسوولیتی پذیرفت، نه برای منصبی منتخب و منتصب شد. او در سکوت سیاسی فرورفت و تنها هر از چندگاهی زمزمه‌هایی از بازگشت دوباره‌اش به گوش رسید که تاکنون محقق نشده است. با این حال شاید این‌بار که محمدرضا عارف امتحان پس داده و ماجرای پارلمان اصلاحات مطرح است ممنوعیت‌های خاتمی به ریاست نوری در این پارلمان یا حتی شورای عالی سیاستگذاری کمک کند. منوط بر اینکه نوری بخواهد از انزوا خارج شود و مسوولیت جریانی و جناحی بپذیرد.
بار دیگر صحبت از حضور جدی‌تر و فعال‌تر او در عرصه سیاست به گوش می‌رسد. برخی فعالان سیاسی می‌خواهند او را از جلسات خانگی به متن سیاست بازگردانند اما نوری هنوز در مواجهه با این کنش‌ها هیچ واکنشی ندارد گرچه خبرهای غیررسمی حاکی از آن است که مذاکرات با او به سطح قابل‌توجهی رسیده است که کرباسچی در مورد جایگزین عارف صحبت می‌کند.
