آوتاف
برترین‌ها: به نقل از اسپوتنیک؛ جزئیات جدیدی از تفاهم امضا شده میان ایران و چین که براساس آن قرار است چینی‌ها بالغ بر ۴۰۰ میلیارد دلار در بخش‌های اقتصادی ایران سرمایه گذاری کنند، اعلام شد.
از پترولیوم اکونومیست، محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه ایران در پایان ماه اوت با همتای چینی خود در دیداری که انجام داد نقشه راهی برای همکاری استراتژیک چین و ایران ارائه کرد. این قرارداد همکاری در ۲۰۱۶ امضا شده بود و بسیاری از نکاتی را که در قراردادهای قبلی ایران و چین بود، در بر می‌گیرد. ولی بسیاری از نکات خاص و کلیدی این تفاهم نامه جدید در اختیار عموم قرار نمی گیرد.
براساس این گزارش، این قرارداد تعادل جهانی بخش نفت و گاز را تغییر می دهد. ستون مرکزی قرارداد جدید این است که چین ۲۸۰ میلیارد دلار برای توسعه بخش های نفت، گاز و پتروشیمی ایران هزینه می کند. این مبلغ برای دوره پنج ساله اول این قرارداد در ابتدا پرداخت می شود. ولی طبق این تفاهم نامه، پرداخت های بعدی در هر دوره پنج ساله با توجه به توافق دو طرف پرداخت خواهند شد.
همچنین این گزارش می افزاید: یک سرمایه گذاری ۱۲۰ میلیارد دلاری دیگر هم برای به‌روزرسانی زیرساخت‌های حمل و نقل و تولید ایران امضا شده است که مجدداً در ابتدای هر دوره پنج ساله طبق توافق دو طرف پرداخت خواهد شد.
چین همچنین توافق کرده تولید در میادین نفتی غرب کارون در ایران را ۵۰۰ هزار بشکه در روز تا پایان سال ۲۰۲۰ افزایش دهد. منفعت نهایی این قرارداد برای ایران این است که چین توافق کرده واردات نفت ایران را باوجود تحریم‌های آمریکا افزایش دهد.
ایران به شدت به سرمایه گذاری احتیاج دارد و چین را به عنوان یک قدرت فرهنگی قابل قبول برای مشارکت می داند. اما در صورت عملی شدن این توافق نامه ها، میزان حضور احتمالی چینی ها در بخش های حیاتی انرژی و زیربنایی ایران به حدی خواهد بود که می تواند تسلیم آینده توسعه آن به چین شود. در رابطه با قرارداد ذکر شده مطالبی هست که مرور می کنیم:
چینی ها پیش از این نیز تعهدات خود در رابطه با ایران را نقض کرده اند و الان هم هیچ تضمینی در این رابطه نیست.
همچنین تجربه چین در آفریقا نشان می دهد، رویکرد پکن در توسعه منابع کشورها کاملا مزدور و استثمارگر است.
چین هیچ علاقه ای به توسعه و ترقی نیروی کار محلی ندارد. علاوه بر بهره برداری از منابع خود، چین از این کشورها به عنوان فرصت شغلی برای شهروندان خود استفاده می کند. حتی در پروژه های قبلی راه آهن در ایران، کارگران چینی با وجود نرخ بیکاری بالا در ایران به کار گرفته شدند.
نگران کننده تر این است که چشم انداز حضور گسترده امنیتی، نظامی چینی ها در ایران است. این حضور می تواند به هجوم زیادی از اتباع این کشور منجر شود، که می تواند منظره قومی و فرهنگی ایران را به شدت تغییر دهد. در حقیقت، عظمت جمعیت چین و عطش سیری ناپذیر پکن برای انواع منابع و فرصت های اشتغال که بسیاری از کشورها از روسیه گرفته تا کشورهای آسیای میانه از حضور بیش از حد چینی هراس دارند.
نویسنده این مقاله در پترولیوم اکونومیست در نهایت در ادعایی مضحک نوشت: در صورت عملی شدن تمام محتوای توافقنامه، ایران می تواند مستعمره چین باشد به جز در نام و همراه با حضور خزنده روسیه، ایران می تواند به طور واقعی به حوزه های تسلط روسیه و چین تقسیم شود.
با توجه به این ملاحظات، مسلم است که بسیاری از ایرانیان پس از آگاهی از کلیه جزئیات توافقنامه ایران و چین، دلسرد خواهند شد. وقتی از طریق رسانه های اجتماعی گزارش شد که ایران کنترل جزیره کیش در خلیج فارس را به چین داده است، زنگ هشدار زیادی در بین مردم ایران وجود داشت. این شایعه بعداً توسط دولت تکذیب شد.
