آوتاف
خبرگزاری ایلنا: عزیز سارانی (نماینده سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان‌ها و عضو شورای شهرستان زابل) با تاکید بر اینکه این منطقه به شدت با مشکل کم‌آبی روبروست و روستاها بیش از شهرها درگیر این مساله هستند، به خبرنگار ایلنا گفت: روستاهای منطقه لوله‌گذاری شده‌اند اما جاهایی که ضروری باشد؛ آب با تانکر فرستاده می‌شود.
عضو شورای شهرستان زابل با اشاره به بحران شدید گردوغبار در این منطقه افزود: نزدیک به ۲۰ سال خشکسالی پی در پی به بحران گردوغبار شدید در این منطقه دامن زده است. این گردوغبار به خصوص در موسوم بادهای ۱۲۰ روزه سیستان، زندگی را برای اهالی به شدت مشکل می‌کند و اکثر مردم این منطقه دچار بیماری‌های تنفسی سل، تنگی نفس و … هستند.
عضو شورای عالی استان‌ها، مشکل عدیده و بزرگ استان سیستان و بلوچستان را مساله بیکاری خوانده و گفت: هیچ کارخانه و کارگاهی در اینجا وجود ندارد. در گذشته مردم کشاورزی می کردند که دیگر با خشکسالی این‌هم ممکن نیست. از سال ۹۶ به بعد همه درآمدهای مردم از بین رفت و غیر از یارانه و کمک‌های کمیته امداد؛ ساکنان اینجا منبع درآمد دیگری ندارند.
وی ادامه داد: خشکسالی‌های پی‌در‌پی، ریزگردها و شن‌های روان همه چیز را از ما گرفته است و بیکاری موجب شده که در اکثر شهرهاو روستاها جوانان به اعتیاد روی آورند.
عضو شورای شهرستان زابل با اشاره به بحرانی بودن مساله اعتیاد در این منطقه افزود: اگر شب‌ها به خیابان‌ها و خرابه‌های حاشیه قبرستان‌ها بروید، می‌توانید کارتن‌خواب‌ها و معتادان متجاهر را ببینید. بیکاری باعث همه این بدبختی‌ها و مشکلات شده است. در میان این کارتن‌خواب‌ها؛ زنان، کودکان و دختران هم دیده می‌شوند. ماده اصلی مصرفی اکثر معتادان نیز مواد مخدر صنعتی است که با آن خود را نابود می‌کنند.
نماینده استان سیستان و بلوچستان در شورای عالی استان‌ها با اشاره به شرایط تحصیلی کودکان شهرستان زابل و منطقه سیستان نیز افزود: در روستاها اکثر دخترها فقط تا پایه ششم ادامه تحصیل می‌دهند و بعد خانه‌نشین می‌شوند. از آنجا که امکانات کافی وجود ندارد و به علت تعصبات مذهبی، دختران در این منطقه از سن ۱۴ الی ۱۵ سالگی به بعد شوهر داده می‌شوند و در برخی روستاها نیز شاهد ازدواج دختران ۹ ساله هستیم.
سارانی با بیان اینکه به علت این شرایط نامناسب، حاشیه‌نشینی در اطراف شهرهای زابل و زاهدان افزایش پیدا کرده است، گفت: مردم این منطقه برای امرار معاش، به استان‌های دیگر همچون استان گلستان، خراسان جنوبی و یزد مهاجرت می‌کنند و بیچاره، دربه‌در و آواره استان‌های دیگر می‌شوند.
