برترینها: میثاقی این روزها علیرغم اینکه یکی از برنامههای پربیننده تلویزیون ایران را اجرا میکند و حداقل به خاطر پخش زنده بازیهای پرسپولیس و استقلال هر هفته میلیونها نفر چهره او را در قاب جادویی میبینند، تنهاتر از همیشه شده است: تنهای تنها. او سهشنبه عصر درحالی که کلاهی بر سر داشت به مراسم ختم مهدی شادمانی، خبرنگار مرحوم ورزشی آمد. هیچکس همراه او نیامده بود و نسبتاً هیچکدام از همصنفانش او را آنطور که باید تحویل نگرفتند. این در حالی بود که اندکی قبل عادل فردوسیپور به همراه جمع زیادی از دوستان و همکارانش به مراسم آمده بود و مورد استقبال حاضرین قرار گرفته بود.
میثاقی چند هفته پیش در جمعی دوستانه گفته بود برایم فحشهایی که در صفحات مجازی میخورم مهم نیست. مهم این است که در جایی قرار دارم که هرکسی من را در بیرون میبیند دوست دارد با من عکس بگیرد. با این همه ظاهراً او آنطور که فکر میکند در فضای بیرون از توییتر و اینستاگرام هم محبوب نیست. حداقل فعلاً محبوب نیست. او به شهرتی بیحد و حصر رسیده اما محبوبیتش را از دست داده.
میثاقی که به دلیل روابط عمومی بالایش همیشه چندین و چند نفر از بچههای تحریریه نود و فوتبال ۱۲۰ دورش بودند، این روزها تنهاتر از همیشه به کارش ادامه میدهد. او که علاقه خاصی به کتاب خواندن دارد، حتماً جملات ابتدایی این گزارش را قبلاً در کتاب «هنر شفاف اندیشیدن» رولف دوبلی خوانده است. کتابی که در ایران با ترجمه عادل فردوسیپور به شهرت رسید. میثاقی تمامی پلهای پشت سرش را خراب کرده و حالا راهی جز جنگیدن و جلو رفتن به شیوه خودش ندارد. شیوهای که تنهاتر از همیشهاش کرده اما او را نشانده در جایی که همیشه آرزویش را داشته؛ تکیه بر صندلی اجرای پربینندهترین برنامه ورزشی تلویزیون.