آوتاف
نسیم آنلاین: “امیرحسین ثابتی”، فعال رسانه‌ای طی مصاحبه‌ای درباره عملکرد جریان تحریف صحبت کرد:
هر کس که مقداری با عرصه سیاسی کشور ما آشنا باشد می‌داند که اساسا خود دولت آقای روحانی، مولود جریان تحریف است.
چرا این حرف را می‌زنم؟
سال ۹۲ انتخاباتی برگزار شد و آقای روحانی رای آورد. اصلی‌ترین راه حلی که ایشان برای اداره کشور مطرح کرد چه بود؟ گفت باید بتوانیم با آمریکایی ها مذاکره کنیم، امتیاز بدهیم تا بتوانیم کشور را بهتر اداره کنیم. خود این، تحریف بزرگی بود که نسبت به واقعیت صورت گرفت.
ریشه و اساس دولت فعلی براساس تحریف بزرگی به اسم «چرخ #کارخانه ها بچرخد، چرخ #سانتریفیوژ ها هم بچرخد» شکل گرفت. همه دوست دارند هم چرخ کارخانه بچرخد، هم چرخ سانتریفیوژ. اما وقتی چرخ سانتریفیوژ و چرخ کارخانه را به اراده دشمن گره می‌زنیم، به اراده کسی که اساسا اختیارش دست ما نیست، یعنی یک واقعیت مسلم را تحریف می‌کنیم.
به نظرم جامعه آماده تحریف نیست. مسئله این است که کسانی که باید با این تحریف مقابله کنند و حقیقت اصلی را ارائه کنند، اینها خواب هستند. در خوشبینانه‌ترین حالت می‌توانیم به اینها بگوییم که از مرحله عقب هستند و کارشان را خوب انجام نمی‌دهند.
هاشمی فسنجانی تا روزی که زنده بود، عملا ممنوع‌التصویر بود. دقیق‌تر این که قلیل التصویر بود. یعنی بنا بر این بود که ایشان کمتر نشان داده شود. این یک سیاستی است که کار ندارم درست است یا غلط. می‌خواهم چیز دیگری را بگویم.
بلافاصله بعد از این که ایشان در دی ماه سال ۹۵ فوت کرد، تمام شبکه‌های تلویزیونی و رادیویی فقط آقای هاشمی رفسنجانی را نشان می دادند. شبکه یک می‌زدید، هاشمی رفسنجانی، شبکه دو هاشمی رفسنجانی. بعد چه گفته می‌شد؟ هاشمی رفسنجانی امیرکبیر زمان خودش بود، اینها به کنار. مخاطب می‌گوید اگر امیرکبیر بود، پس چرا جلوی دوربین تلویزیون شما در این ده ساله، پنج بار هم نیامده بود؟
اگر صداقت داشته باشیم، کاملا می توانیم با طبقه متوسط مدرن هم تعامل کنیم. کما این که تجربه آن را داشتیم. بالاخره سال ۸۸ که یک قرن قبل نبوده است. سال ۸۸ هم پدیده‌ای به اسم طبقه متوسط مدرن را داشتیم. سال ۸۴ هم داشتیم. چرا جبهه انقلاب در این دو برهه توانست از آنها هم رای بگیرد، از آنها هم جلب اعتماد کند، ولی در مقاطع بعدی نتوانست؟ یک علتش این است که به نظرم نتوانستیم صادقانه رفتار کنیم. مردم بالاخره می‌فهمند.
وقتی یک‌سری شعارهایی بدهیم، مثلا شعار ساده‌زیستی بدهیم، شعارهایی که مردم حتما باید ریاضت‌های اقتصادی را تا حدی تحمل کنند. اما می‌بینند خانه اکثر مسئولان کشور از میدان انقلاب به بالاست. خب مردم حق دارند این حرف ها را قبول نکنند.
