آوتاف
برترین‌ها: شاید گفتن این جمله که ما ایرانی‌ها دوبار می‌بازیم؛ بیراه نباشد. از دیشب که ایران مقابل عراق تن به شکست داده یک دوقطبی عجیب ساخته شده میان کی‌روشی‌ها و ضد کی‌روشی‌ها.
برخی با نگاهی نوستالژیک به گذشته، کی‌روش را تقدیس می‌کنند و دلشان برای آن موقع تنگ شده و برخی هم مخالف آن دوران هستند. در این میان برخی هم شکست دیشب را به اتفاقات سیاسی چند وقت اخیر عراق گره می‌زنند و دلایل فرامتنی می‌آورند که عراق برای پیروزی انگیزه‌هایی بیشتر از زمین ورزش داشته.
همزمان تصاویری هم از حواشی بازی می‌آید که نشان می‌دهد انگیزه عراقی‌ها واقعا هم زیاد بوده.
حرکت اعتراضی صفا هادی، بازیکن تیم ملی عراق پس از گلزنی به ایران
تماشای بازی ایران و عراق از مانیتور بزرگ نصب شده در میدان التحریر
مضاف بر همه‌ی این‌ها برخی هم هشتگ راه انداخته‌اند که ویلموتس برود! آن چه جایش خالی است مواجهه منطقی با شکست است! این است که ما با هر شکست، دو یا چند بار می‌بازیم.
از همه این حرفها گذشته واقعا هنوز نمی دانم چرا حاضرند این همه هزینه بکنند ومربی بیگانه بیاورند ولی یادشان از این که یک ایرانی خودش می تواند همه کارهایش را خودش انجام بدهد نیست؟!!! از آن ساده تر، در فوتبال که قرار نیست شاهکار بیافرینیم و هنوز به انچه والیبال و فوتبال ساحلیمان به دست اورده نزدیک هم نشده ایم پس چرا این قدر باید هزینه کرد؟!!! چرا نباید به مربی داخلی اطمینان کرد؟!