آوتاف
روزنامه اصولگرای صبح نو (رسانه نزدیک به قالیباف) در مطلبی به بررسی نوع سیاست ورزی رئیس مجلس یازدهم پرداخته است.
این روزنامه نوشت:
در میانه وعده‌های فراموش شده و حاصل ناشدنی، محمدباقر قالیباف را شاید بتوان «نقد»ترین مرد سیاسی ایران دانست؛ از این منظر که در تمامی عرصه‌هایی که فرمانده یا مدیر بوده، هر چه گفته، جامه عمل پوشانده است. او با رویکرد کارآمدمحور و مجاهدانه، پای به عرصه رقابت انتخابات مجلس یازدهم نهاد و در قاموس هماهنگ‌کننده حرکت جریان اصول‌گرایی، در جایگاه سرلیستی تهران، پیروز و سپس در روند سازوکاری فراکسیون مردمی انقلاب اسلامی[فراکسیون اکثریت مجلس یازدهم] ردای ریاست را به تن کرد.
در همه این عرصه‌ها یک چیز از قالیباف، ثابت به جای مانده؛ کارآمدی و جهادی‌گری. کافی است به گوشه و کنار ام‌القرای جهان اسلام یعنی تهران نگاهی بیندازیم تا ابرپروژه‌های عمرانی آن، ما را به مدل مدیریتی قالیباف که در آن، وعده و عمل مساوی انگاشته می‌شوند، واقف نماید.
قالیباف با همین روحیه معطوف به عمل، از نیمه دوم سال98 حضور حتمی‌اش در انتخابات مجلس یازدهم را به همگان فهماند. در میانه بی‌عملی و بی‌اثری مجلس دهم که فاصله زیادی با مجلس تراز داشت، حضور قالیباف بیش از بقیه چهره‌ها، چشم‌ها و نگاه‌ها را به خود جلب کرد. شعارهای قالیباف عمدتاً ناظر بر بی‌عملی مجلس و دولت نزدیک به آن بود. او منتقد شماره یک عملکرد پر رخوت مجلسی‌ها بود و با وعده تعمیر ماشینِ خسته مجلس و ناکامی‌اش در واداشتن دولت به کار بیشتر، وارد کارزار انتخابات شد.
از همان اول معلوم و مبرهن بود که روحیه کاری و اجرایی قالیباف، خیلی‌ها را به شش‌و‌بش سنگ‌اندازی در مسیر او خواهد انداخت. اصلاح‌طلبان و اندک چهره‌های داخل جریان اصول‌گرایی، از جمله مهم‌ترین نیروهایی بودند که دل خوشی از حضور قالیباف در انتخابات نداشتند چون می‌دانستند که تسری مدل مدیریتی قالیباف به مجلس[به‌عنوان یک قوه حکومتی]، بالفعل و در سطحی وسیع می‌تواند بافته‌های سیاسی آن‌ها را پنبه کند؛ پس تا می‌شد قالیباف را زدند . با همه این هجمه‌ها، قالیباف با رأی قاطع مردم پایتخت به‌عنوان نفر اول لیست تهران وارد پارلمان شد. قالیباف علاوه بر خود، طیفی از نیروهای جدید و در عین حال کارآمد را در قالب فضای گفتمانی «نواصولگرایی» که جوانگرایی اصل اساسی آن است، وارد مجلس کرد.
آنچه در فاصله سال های گذشته در عملکرد قالیباف قابل مشاهده است به ویژه در فاصله سال‌های ۹۶ تا ۹۸ بیانگر سیاست ورزی متفاوت اوست. او که مخالفت خود را با محوریت لابی و سیاست بازی بارها بیان کرده، هم فداکاری خود را به وضوح در انتخابات ۹۶ نشان داد و هم با گفتمان نواصولگرایی خون تازه ای به جریان انقلابی دمید و ایده جوان گرایی و حرکت در ریل گام دوم انقلاب شکاف نسلی در سیاست ایران را مدیریت کرد.
با وجود نقدهای درون گفتمانی، به وحدت مقید بود و در جمع اصولگرایان به دنبال اصلاح رویه ها رفت. او سیاستمداری جهادی است که هم با صبر و مدارا در فاصله ۹۶ تا ۹۸ سیاست ورزی ویژه و با مهارت بالایی انجام داد و هم با هدف جهاد برای مردم و در عرصه اقتصاد و فرهنگ و اجتماع وارد میدان شده است. سیاست جهادی به فضل خداوند به تحول در حوزه های مختلف کشور و رفع مشکلات منجر خواهد شد، سیاستی که عین دیانت است و آنگونه که رهبری فرموده اند باید به دنبال رفع مشکلات اقتصادی و معیشتی مردم باشد.
قالیباف بیشتر مدت عمر خود را در مسوولیت‌های اجرایی گذرانده و در عرصه سیاست و سیاست‌ورزی به معنای مصطلح آن، حضور کمتری داشته است. قالیباف ابتدا در جریان جنگ تحمیلی و مدتی پس از آن در سپاه حضور داشت و بعد از آن به نیروی انتظامی و شهرداری تهران رفت؛ همه این‌ها سمت‌ها و پست‌های نظامی و اجرایی و خدماتی هستند. با وجودی که آقای قالیباف کرسی سیاسی در کشور نداشت، اما در مواقعی که در انتخابات‌های ریاست جمهوری حضور پیدا می‌کرد، اگرچه موفق نبود، خود را به‌عنوان یک سیاستمدار خبره نشان داد.
